OpenGov, illegalsigns και άλλα παραμύθια…

Η ελληνική πραγματικότητα ήρθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει ξανά τον «κανόνα του πυροτεχνήματος»… Στις αρχές της διακυβέρνησης ΓΑΠ πίσω στο 2009 είχαμε μαζευτεί μια ομάδα διαδικτυακών εθελοντών για τη σύσταση ενός μετρητή απόδοσης της κυβέρνησης σύμφωνα πάντα με τις προεκλογικές εξαγγελίες, το προεκλογικό πρόγραμμα δηλαδή. Η όλη προσπάθεια εγκαταλείφθηκε με την πλήρη αναντιστοιχία που προέκυψε και με την πορεία που πήρε η χώρα μέχρι την άφιξη των δανειστών και το τέλος της ίδιας της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Πίσω από το Παπανδρέου είχε δημιουργηθεί και μια ομάδα εθελοντών αλλά και αμειβομένων από το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πίστευε στη δυναμική του OpenGov και των λύσεων που αυτό θα έφερνε στη δημόσια διοίκηση αλλά και στη σχέση του Πολίτη με το Κράτος. Δυστυχώς ο παράγοντας «πολιτική βούληση», μια κεκαλυμμένη έννοια που αποτυπώνεται καλύτερα ως ιδιωτικά, πελατειακά συμφέροντα εμπόδισε την εφαρμογή στη πράξη και τη διάρκεια του εγχειρήματος «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» στην Ελλάδα. Εμπόδισε μάλλον την «ηλεκτρονική διοίκηση» γιατί όπως έχει αποτυπωθεί ξανά εδώ το πρώτο θέλει μια διαφορετική αντίληψη η οποία δεν έρχεται με επαρχιακές λογικές αλλά σαν συνέχεια της βούλησης του «πρώτα ο πολίτης», σαν συνέχεια δηλαδή ενός κοινωνικού κράτους που θέλει να εξασφαλίσει τη καθαρότητα των σχέσεων πολιτείας και κοινωνίας. Για να είμαι βέβαια ειλικρινής όλα τα παραπάνω θέλουν και μια άλλη αντίληψη από το ίδιο το προσωπικό ενός δημόσιου φορέα. Και χρόνο…

OpenGov ελπίδες
Η πρώτη εφαρμογή της διαφανούς επιλογής ειδικών και γενικών γραμματέων στους οργανισμούς του Δημοσίου έγινε με αρκετά ερωτηματικά και με μεγάλα κενά διαστήματα για διάφορες περιπτώσεις όπως των Διοικητών των Νοσοκομείων κ.α. Ο Σαμαράς την κατάργησε τελείως με την απευθείας πρόσληψη φίλων και γνωστών στις διοικήσεις των οργανισμών! Εμπιστοσύνη, που είναι η εμπιστοσύνη; H Πολιτική Διοίκηση έχει την ικανότητα να απαξιώνει τον ίδιο το θεσμό και τον αντίκτυπο του στη κοινωνία, τα όποια θετικά σημάδια αυτός έχει. Δεκάδες διαβουλεύσεις για νόμους που δεν θα έρχονταν σε μια νύχτα, αντιγράφω…

Και να σου το μνημόνιο και οι νόμοι express σε ένα άρθρο προς κύρωση από το Κοινοβούλιο. Τι να σου κάνει και το OpenGov με τις καλύτερες των προθέσεων;! Η τεχνολογία βουβή μπροστά σε αυτόματους πιλότους και σωτηρίες.

Διαύγεια
Το project Διαύγεια είναι ίσως η σημαντικότερη ενέργεια της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αποδεκτή η δύσκολη εκκίνηση εξαιτίας των γνωστών παθογενειών που έχουν αναλυθεί απ’όλους αλλά οι παραφωνίες συνεχίστηκαν (αξίζει να δείτε το video με την ίδια τη διατύπωση του Παπανδρέου και να δούμε το που είμαστε σήμερα) αρκετούς μήνες μετά με φορείς και οργανισμούς που δεν υπέβαλαν τις αποφάσεις τους στη Διαύγεια. Η ενημέρωση για τη πρόοδο του εγχειρήματος έχει κολλήσει πίσω στο Φεβρουάριο του 2012…

Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τα όποια θετικά βήματα έχουν γίνει και η περίπτωση της Διαύγειας είναι ένα από αυτά. Ο έλεγχος από ιδιώτες, εταιρείες, δημοσιογράφους από την ίδια την κοινωνία των πολιτών επί των αποφάσεων που λαμβάνονται από τη Δημόσια Διοίκηση για θέματα που μας αφορούν όλους είναι εκ των ων ουκ άνευ μιας δημοκρατικής λειτουργίας.

Παράνομες Πινακίδες (illegalsigns)
Η αποψίλωση των παράνομων πινακίδων ήταν ένα ακόμη πολυδιαφημισμένο project το οποίο ναυάγησε και αυτό πίσω στο 2011. Μια ωραία εκκίνηση μιας διαδικτυακής εφαρμογής (illegalsigns.gov.gr), με τη φροντίδα όλων, που θα επέτρεπε τη καταγραφή των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων οι οποίες εκτός από παράνομες ήταν και επικίνδυνες για τους οδηγούς. Εκατοντάδες καταγραφές, λειτουργία για λίγους μήνες και μετά πυροτέχνημα…

Το κράτος επιβεβαιώνει την ασυνέχεια του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακόμα και τώρα τη χειρότερη ώρα για τη χώρα μας, στο σημείο μηδέν όπως μου αρέσει να λέω. Το OpenGov κινδυνεύει να μοιάσει εκπληκτικά στα Ολυμπιακά Ακίνητα, στα έργα με τις μεγάλες προσδοκίες τα οποία μένουν σαν στοιχειωμένα να μας θυμίζουν πως πρέπει πρώτα να έχεις τη πολιτική βούληση για αλλαγή και στη συνέχεια την πρόθεση να την εφαρμόσεις… Με τις υγείες μας!