Το SOPA/PIPA & o πειρατής Paulo Coelho

Η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν ιδιαίτερα σημαντική και σημαδιακή παράλληλα για τη πορεία του internet παγκοσμίως.

Όλοι θα πετύχατε κάπου μια αναφορά για το περιβόητο νομοθέτημα SOPA (Stop Online Piracy Act)/PIPA. Μεγάλα site παγκοσμίως, κοινότητες χρηστών, ενημερωτικά portals αλλά και κινήματα εναντιώθηκαν κατά της νέας αυτή νομοθεσίας η οποία επιδιώκει τη πάταξη της πειρατείας με ένα τέτοιο τρόπο που θα περιόριζε σημαντικά τις ελευθερίες και την “ανοιχτότητα” του διαδικτύου.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα λοιπόν του SOPA, ακόμα και μια παραπομπή από το site σας ή το προφίλ σας σε ένα κοινωνικό δίκτυο σε κάποιο “αμφιλεγόμενο” σύνδεσμο θα μπορούσε να οδηγήσει σε λογοκρισία του λογαριασμού σας και του site σας. Ακόμα και την εξαφάνιση της ψηφιακής σας ταυτότητας. Όχι δεν πρόκειται για υπερβολές και λαϊκισμούς με ευκολία διατυπωμένους. Οι πάροχοι/κάτοχοι περιεχομένου θα έχουν τη δυνατότητα να φιλτράρουν το web για copyrighted περιεχόμενο το οποίο κυκλοφορεί εκεί έξω χωρίς άδεια διανομής και χρήσης, θα μπορούν με ευκολία να επέμβουν στους ISP, στα μεγάλα site και τα κοινωνικά δίκτυα ζητώντας λογοκρισία και στοιχεία για τους “παραβάτες” χρήστες.

Στα διαβάσματα λοιπόν αυτών των ημερών έπεσε στην αντίληψη μου ένα blog post του Paulo Coelho (διάσημος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας) ο οποίος καταπιάνεται με το SOPA και τις εξελίξεις των ημερών. Η τοποθέτηση του είναι έξυπνη, μέσα από τη δημοσίευση απομυθοπειεί την ιερότητα του copyright ως μέσου προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων και τρόπου ελέγχου της διανομής. Μάλιστα πάει ένα βήμα παρακάτω λέγοντας πως η “πειρατεία” έργων ήταν ένας τρόπος διάδοσης της δουλειάς συγγραφέων, κειμένων, πολιτικών εντύπων ανά τον κόσμο και ειδικά σε χώρες όπως η Ρωσία που πριν μερικές δεκαετίες ήταν κλειστά κουτιά! Οι συγκεκριμένοι συγγραφείς συνέχισαν να γράφουν παρά τις διώξεις… γιατί;

Why? Because they needed to share what they were feeling. From the Gospels to political manifestos, literature has allowed ideas to travel and even to change the world.

Η πολιτική λογοκρισία που είχε επιβληθεί δεν επέτρεπε την ανάγνωση αντικαθεστωτικών/αντισυστημικών συγγραφέων. Η πειρατεία, αντιγραφή και κυκλοφορία των κειμένων επέτρεψε στους συγγραφείς να αγαπηθούν από τους αναγνώστες τους στη Ρωσία οι οποίοι έσπευσαν να αγοράσουν τα αντίτυπα σε καλούς καιρούς.

Ο ίδιος αναφέρει ότι δεν έχει πρόβλημα με όσους βγάζουν χρήματα με τη πώληση των βιβλίων, είναι ένας από αυτούς άλλωστε. Αναφέρει όμως πως υπάρχει σημαντικός κίνδυνος αν περάσει η συγκεκριμένη νομοθεσία για τον υπόλοιπο κόσμο και όχι μόνο για τις ΗΠΑ.

I have nothing against people earning money from their books; that’s how I make my living.
But look at what’s happening now. Stop Online Piracy Act (S.O.P.A) may disrupt internet. This is a REAL DANGER, not only for Americans, but for all of us, as the law – if approved – will affect the whole planet.

Ο δημιουργός έγινε γνωστός, συνεχίζει τις πωλήσεις οι οποίες αριθμούν εκατομμύρια αντίτυπα σε πολλές γλώσσες και χώρες. Θα έπρεπε και ο ίδιος λοιπόν να είναι ένας από αυτούς που θα υποστήριζαν το SOPA, δεν είναι όμως…

As an author, I should be defending ‘intellectual property’, but I’m not.

Pirates of the world, unite and pirate everything I’ve ever written!

Υπάρχει σύμφωνα με το συγγραφέα μια παρανόηση σχετικά με την ιδιοκτησία μιας ιδέας και μιας αποκλειστικότητας. Πάνε οι καλές μέρες που μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο αναφέρει. Όλοι ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα αναφορικά με τη συγγραφή μυθιστορημάτων λόγου χάρη. Όλοι στο τέλος του κύκλου θέλουν να διαβάζονται όσα γράφουν είτε πρόκειται για ένα βιβλίο είτε για μια δημοσίευση σε ένα blog.

Ο Coelho παροτρύνει την πειρατεία των έργων του. Αν κάποιος διαβάσει online το βιβλίο του και του αρέσει θα αναζητήσει την έντυπη έκδοση για να διαβάσει με ευχαρίστηση το υπόλοιπο αφού όπως αναφέρει δεν είναι και τόσο ευχάριστο και εύκολο να γίνει αυτό μέσα από μια οθόνη. Ο ίδιος βάζει και links σε P2P sites με έργα του.

Η δημοσίευση κλείνει κάπως έτσι…

When you’ve eaten an orange, you have to go back to the shop to buy another. In that case, it makes sense to pay on the spot.
With an object of art, you’re not buying paper, ink, paintbrush, canvas or musical notes, but the idea born out of a combination of those products.

‘Pirating’ can act as an introduction to an artist’s work. If you like his or her idea, then you will want to have it in your house; a good idea doesn’t need protection.

The rest is either greed or ignorance

Αυτό που και ο Coelho αναφέρει και που με βρίσκει σύμφωνο είναι πως πρέπει να αλλάξει το μοντέλο διανομής και η αντίληψη της ιδιοκτησίας σε ένα έργο. Προωθημένοι καλλιτέχνες παράγουν εδώ και χρόνια περιεχόμενο το οποίο διανέμουν δωρεάν με δυνατότητα από τους χρήστες να καταθέσουν τα χρήματα που αυτοί θέλουν. Είδαμε το μοντέλο της συνεργατικής ανάπτυξης έργων με χρηματοδότηση από τους ίδιους τους χρήστες. Βλέπουμε επίσης το croudfunding για μια νέου τύπου εξεύρεση κεφαλαίων. Η κοινότητες ανοιχτού λογισμικού εισήγαγαν τα Creative Commons με σημαντικά πετυχημένες εφαρμογές τους. Υπάρχει εκεί έξω η ανάγκη για νέα μοντέλα και νέες προσεγγίσεις.

Δυστυχώς οι παραγωγοί περιεχομένου αρνούνται να αντιληφθούν τα νέα δεδομένα. Το φιλτράρισμα του internet και ο περιορισμός της “ανοικτότητας” του θα φέρουν τελείως αρνητικά αποτελέσματα στο μέσο.